کد مطلب:243905 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
صدقه دادن و نگهداشتن اجر آن
[249] 2 - امام حسن عسكری علیه السلام فرموده است:
مردی بر امام جواد علیه السلام داخل شده در حالی كه مسرور و خوشحال بود، حضرت به او فرمود: چگونه است كه تو را خرسند و شادمان می بینم؟
عرض كردم: ای فرزند رسول خدا! از پدر بزرگوارت شنیدم كه می فرمود: سزاوارترین روز، برای مسرت و خرسندی بنده ی خدا، روزی است كه خدای متعال صدقه دادن، نیكی كردن و به برادران مؤمن خدمت نمودن را، نصیب و روزی اش كرده باشد، خوشبختانه امروز، ده نفر از برادران مؤمن كه تهیدست و عیالوار بودند، از اینجا و آنجا به من مراجعه كردند و من، به همه ی آنها كمك كردم و شادمانی ام، از این بابت است.
[ صفحه 191]
امام جواد علیه السلام فرمود: به جان خودم سوگند! سزاوار است خوشحال باشی، به شرطی كه كار خود را ضایع نكرده باشی، یا بعد از این ضایع نسازی! آن مرد عرض كرد: چگونه كار خود را ضایع كرده باشم در حالی كه از شیعیان مخلص شما هستم؟!
حضرت فرمود: (از خدا) بترس (با همین حرف)، به یقین نیكی و بخشش خود، به برادران مؤمنت را ضایع ساختی، عرض كردم: چگونه چنین است؟ ای فرزند رسول خدا!
امام جواد علیه السلام به او فرمود: سخن خدای متعال را قرائت كن كه فرمود: یا أیها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذی) [1] «ای كسانی كه ایمان آورده اید! بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید.»
آن مرد عرض كرد: ای فرزند رسول خدا! به كسانی كه نیكی كرده ام، نه منتی نهاده ام و نه اذیت و آزارشان كرده ام.
امام جواد علیه السلام به او فرمود: همانا خدای متعال فرمود: «بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید.» و نفرمود: با منت نهادن بر كسانی كه به آنها نیكی كرده اید (یا اذیت و آزار آنها)، ضایع نكنید، (پس مراد از) اذیت در آیه ی همه ی اذیتها است آیا بنظر شما اذیت و آزار تو به آنها، مهمتر و سنگین تر است، یا اذیت و آزارت به فرشتگان محافظ خودت، یا فرشتگان مقرب خداوند، یا اذیت و آزارت به ما؟!
آن مرد عرض كرد: البته این آزار و اذیت، مهمتر و سنگین تر است.
حضرت فرمود: بی گمان، من و آنها را آزار نمودی و نیكی خود را باطل كردی! عرض كردم: چرا باطل ساختم؟
حضرت فرمود: بخاطر اینكه گفتی: چگونه كار خود را ضایع كرده باشم، در حالی كه از شیعیان مخلص شما هستم، وای بر تو! آیا می دانی شیعه ی مخلص ما كیست؟ (عرض كرد: نه، نمی دانم، حضرت فرمود: شیعیان مخلص ما)، حزقیل مؤمن، مؤمن آل فرعون و صاحب یس همان كسی كه خدای متعال راجع به او فرمود: (و جاء من أقصی المدینة رجل یسعی) [2] «و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه ی شهر، با شتاب فرا رسید...» و سلمان، ابوذر، مقداد و عمار می باشند، آیا تو خود را با آنان، مساوی و برابر قرار دادی؟ آیا بدینگونه ما و فرشتگان الهی را
[ صفحه 192]
نیازردی؟!
آن مرد گفت: از خدای متعال طلب آمرزش می كنم و به سوی او توبه می كنم، اما چگونه باید بگویم؟
حضرت فرمود: بگو من از موالیان و دوستداران شما و دشمن دشمنانتان و دوستدار دوستانتان می باشم، آن مرد گفت: چنین می گویم و چنین هستم، ای فرزند رسول خدا! و البته از سخنی كه شما و فرشتگان الهی را خوش نیامد و خوش نیامدنتان هم جز بخاطر ناخشنودی خدای متعال نیست، توبه كردم.
اینجا بود كه امام جواد علیه السلام فرمود: هم اكنون، مزد و پاداش بخششهای تو، به تو باز گشت و حكم نابودی آنها، لغو شد. [3] .
[ صفحه 193]
مردی بر امام جواد علیه السلام داخل شده در حالی كه مسرور و خوشحال بود، حضرت به او فرمود: چگونه است كه تو را خرسند و شادمان می بینم؟
عرض كردم: ای فرزند رسول خدا! از پدر بزرگوارت شنیدم كه می فرمود: سزاوارترین روز، برای مسرت و خرسندی بنده ی خدا، روزی است كه خدای متعال صدقه دادن، نیكی كردن و به برادران مؤمن خدمت نمودن را، نصیب و روزی اش كرده باشد، خوشبختانه امروز، ده نفر از برادران مؤمن كه تهیدست و عیالوار بودند، از اینجا و آنجا به من مراجعه كردند و من، به همه ی آنها كمك كردم و شادمانی ام، از این بابت است.
[ صفحه 191]
امام جواد علیه السلام فرمود: به جان خودم سوگند! سزاوار است خوشحال باشی، به شرطی كه كار خود را ضایع نكرده باشی، یا بعد از این ضایع نسازی! آن مرد عرض كرد: چگونه كار خود را ضایع كرده باشم در حالی كه از شیعیان مخلص شما هستم؟!
حضرت فرمود: (از خدا) بترس (با همین حرف)، به یقین نیكی و بخشش خود، به برادران مؤمنت را ضایع ساختی، عرض كردم: چگونه چنین است؟ ای فرزند رسول خدا!
امام جواد علیه السلام به او فرمود: سخن خدای متعال را قرائت كن كه فرمود: یا أیها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذی) [1] «ای كسانی كه ایمان آورده اید! بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید.»
آن مرد عرض كرد: ای فرزند رسول خدا! به كسانی كه نیكی كرده ام، نه منتی نهاده ام و نه اذیت و آزارشان كرده ام.
امام جواد علیه السلام به او فرمود: همانا خدای متعال فرمود: «بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید.» و نفرمود: با منت نهادن بر كسانی كه به آنها نیكی كرده اید (یا اذیت و آزار آنها)، ضایع نكنید، (پس مراد از) اذیت در آیه ی همه ی اذیتها است آیا بنظر شما اذیت و آزار تو به آنها، مهمتر و سنگین تر است، یا اذیت و آزارت به فرشتگان محافظ خودت، یا فرشتگان مقرب خداوند، یا اذیت و آزارت به ما؟!
آن مرد عرض كرد: البته این آزار و اذیت، مهمتر و سنگین تر است.
حضرت فرمود: بی گمان، من و آنها را آزار نمودی و نیكی خود را باطل كردی! عرض كردم: چرا باطل ساختم؟
حضرت فرمود: بخاطر اینكه گفتی: چگونه كار خود را ضایع كرده باشم، در حالی كه از شیعیان مخلص شما هستم، وای بر تو! آیا می دانی شیعه ی مخلص ما كیست؟ (عرض كرد: نه، نمی دانم، حضرت فرمود: شیعیان مخلص ما)، حزقیل مؤمن، مؤمن آل فرعون و صاحب یس همان كسی كه خدای متعال راجع به او فرمود: (و جاء من أقصی المدینة رجل یسعی) [2] «و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه ی شهر، با شتاب فرا رسید...» و سلمان، ابوذر، مقداد و عمار می باشند، آیا تو خود را با آنان، مساوی و برابر قرار دادی؟ آیا بدینگونه ما و فرشتگان الهی را
[ صفحه 192]
نیازردی؟!
آن مرد گفت: از خدای متعال طلب آمرزش می كنم و به سوی او توبه می كنم، اما چگونه باید بگویم؟
حضرت فرمود: بگو من از موالیان و دوستداران شما و دشمن دشمنانتان و دوستدار دوستانتان می باشم، آن مرد گفت: چنین می گویم و چنین هستم، ای فرزند رسول خدا! و البته از سخنی كه شما و فرشتگان الهی را خوش نیامد و خوش نیامدنتان هم جز بخاطر ناخشنودی خدای متعال نیست، توبه كردم.
اینجا بود كه امام جواد علیه السلام فرمود: هم اكنون، مزد و پاداش بخششهای تو، به تو باز گشت و حكم نابودی آنها، لغو شد. [3] .
[ صفحه 193]
[1] بقره 2 \ 264.
[2] يس: 36 \ 20.
[3] تفسير منسوب به امام عسكري: 314 ح 160.